Fast odeszło już do lamusa, dzisiaj modne jest slow! Na fali zainteresowania powolnym stylem życia pojawiło się w Norwegii fascynujące zjawisko, jakim jest slow TV. Niespieszna telewizja, po norwesku sakte-TV to, jak ładnie ujęła to Wikipedia, telewizja celebrująca upływ czasu.
Slow TV to określenie programu telewizyjnego transmitującego wybrane wydarzenie w całości. Audycje te są często bardzo długie; mogą trwać kilka godzin, a nawet – kilka dni czy miesięcy!
Slow TV daje nam jedyne w swoim rodzaju wrażenie uczestniczenia w danym wydarzeniu w rzeczywistym czasie, bez przyspieszeń, skrótów czy cięć. Oglądanie slow TV wciąga, uspokaja, wręcz hipnotyzuje… W niektórych programach nie ma w ogóle narracji i króluje jedynie pasjonujący obraz. W innych pojawiają się prezenterzy, wywiady z różnymi osobami, w tle zmienia się muzyka.
Początki sakte-TV
Za pioniera slow TV uznaje się norweską telewizję państwową NRK. Chcąc zerwać z szaleńczym tempem komercyjnych stacji, postanowiła ona nauczyć telewidzów delektowania się mijającym czasem.
Od roku 2009 NRK wyprodukowało wiele programów zaliczanych do niespiesznej telewizji, które osiągnęły niezwykle wysoką oglądalność. O popularności tego typu rozrywki świadczy fakt, że w 2013 roku wyrażenie sakte-TV zostało w Norwegii ogłoszone Słowem Roku.
Co zobaczymy w slow-TV?
Aby bliżej zrozumieć na czym polega idea niespiesznej telewizji, podamy kilka przykładów najpopularniejszych transmisji.
2009 – Bergensbanen minutt for minutt (Kolej Bergeńska minuta po minucie) – ponad siedmiogodzinny film pokazujący bajkową podróż pociągiem z Bergen do Oslo, wyprodukowany z okazji stulecia otwarcia kolei.
2011 – Hurtigruten minutt for minut (Hurtigruten minuta po minucie) – film trwający ponad 134 godziny, ukazujący trasę najsłynniejszego norweskiego statku wycieczkowego Hurtigruten z Bergen na zachodzie aż do Kirkenes na północy Norwegii. Program ten został wpisany do Księgi Rekordów Guinnesa.
2013 – Nasjonal vedkveld (Narodowy wieczór palenia w kominku) – dwunastogodzinna transmisja pokazująca kominek z rozpalonym ogniem. Transmisja tego „wydarzenia” zgromadziła przed odbiornikami około miliona widzów!
2013 – Nasjonal strikkekveld (Narodowy wieczór robienia na drutach) – ośmiogodzinny film, na którym zobaczymy jak strzyże się owcę, a następnie robi z jej wełny sweter na drutach.
2014 – Piip-show – przez trzy miesiące można było obserwować ptaszki i inne zwierzęta (głównie sikorki, wróbelki, gile i wiewiórki) korzystające z karmnika, zaaranżowanego jak kawiarnia.
2017 – Reinflytting minutt for minutt (Wędrówka reniferów minuta po minucie) – 10-dniowa, wyprodukowana przez NRK Sapmi transmisja wędrówki stada reniferów z zimowych pastwisk na Finnmarksvidda na letnie pastwiska na Kvaløya.
2020 – Svalbard minutt for minut (Spitsbergen minuta po minucie) – to ostatnia jak na razie produkcja NRK, podczas której mogliśmy podążać za wycieczkowcem Hurtigruten dookoła Spitsbergenu z okazji 100 rocznicy podpisania Traktatu Spitsbergeńskiego. Ta wyjątkowa podróż na północ trwała ponad 9 dni.
Dlaczego Norwegowie lubią slow TV?
Wszystkie transmisje slow TV, choć dotyczą bardzo różnych wydarzeń czy sytuacji, mają jedną cechę wspólną: pokazują elementy ważne dla norweskiej tożsamości. Jednym z ulubionych zajęć w Norwegii jest ciągłe roztrząsanie, co jest typowo norweskie (typisk norsk). Z pewnością należą do tej kategorii takie rzeczy jak miło spędzony czas przed kominkiem, robienie na drutach czy spektakularny norweski krajobraz podziwiany w czasie podróży statkiem lub koleją. Sakte tv daje więc Norwegom możliwość celebrowania tego, co jest im szczególnie bliskie.
Podoba ci się idea sakte-tv? Koniecznie przeczytaj nasz wpis Norweskie hygge, czyli å kose seg.
Sakte-TV inspiruje
Koncepcja slow TV nie przestaje fascynować, zyskuje międzynarodową sławę i inspiruje. Telewizja BBC wyprodukowała kilka programów w ramach koncepcji niespiesznej telewizji o nazwie: BBC4 Goes Slow. A my już nie możemy się doczekać kolejnej edycji norweskiego sakte-TV! Ciekawe co teraz nam pokażą… Jak myślicie, co to będzie