Jeżeli jesteś właścicielem najlepszego przyjaciela człowieka i mieszkasz w Norwegii, to musisz wiedzieć jak mówi się pies po norwesku. W tym wpisie znajdziesz tę i wiele innych informacji przydatnych dla prawdziwych psiarzy!
PIES PO NORWESKU NIE JEDNO MA IMIĘ
Istnieje wiele norweskich określeń na psa. Pies po norwesku to przede wszystkim en hund, piesek to raczej en bikkje, a szczeniaczek en valp. Pies może być obronny (en vakthund) lub być zwykłym zwierzątkiem domowym (et kjæledyr).
CZYSTE SZALEŃSTWO, CZYLI CO ROBI PIES?
Chcąc opisać zachowanie naszego psa, mamy do wyboru cały zestaw czasowników. Pies hałaśliwy (en bråkete hund) ma w zwyczaju: å bjeffe (szczekać), å hyle (wyć), å knurre (warczeć), å pipe (piszczeć). Gdy piesek jest ciekawski (nysgjerrig) lub ma silny instynkt (et instinkt), użyjemy czasowników: å jage (gonić), å lukte (wąchać), å slikke (lizać). Jeśli natomiast nasz towarzysz jest energiczny (energisk) lub nawet agresywny (aggressiv), będziemy potrzebować słówek: å hoppe (skakać), å bite (gryźć), å leke (bawić się). Gdy nasz piesek jest kosete (milusiński), vennlig (przyjazny), søt (słodki), rolig (spokojny), lub lydig (posłuszny), warto go nagrodzić (å belønne), pogłaskać (å stryke) i pochwalić (å rose). Czyli innymi słowy okazać miłość (en kjærlighet) i troskę (en omsorg).
W DOMU, CZY NA SPACERZE?
Niezależnie od tego, czy nasz pies jest typowym kanapowcem, czy może uwielbia wybiegać się na spacerze, potrzebne mu jest podstawowe wyposażenie. W domu właściciela psa znajdziemy zwykle ei/en matskål (miska na jedzenie), ei/en vannskål (miska na wodę), et tørrfor (sucha karma), et våtfor (mokra karma), en godbit (smakołyk), en liggeplass lub en hundeseng (posłanie) oraz en børste (szczotka). Wychodząc na spacer (å gå tur) warto mieć ze sobą en halsbånd (obroża) lub en sele (szelki), en kobbel (smycz), en bæsjepose (torebka na odchody) i coś do zabawy, np. en ball (piłka) lub en pinne (patyk). Zimą niektóre psy będą też potrzebować et dekken (derka, okrycie zimowe) oraz en potesokk (but/skarpetka dla psa). Wszystko to dostaniemy w en dyrebutikk, czyli sklepie zoologicznym.
Wolisz koty od psów? Koniecznie sprawdź ten wpis! O kotach po norwesku.
ANATOMIA PSA
Tą mniej przyjemną częścią posiadania psiaka są wizyty u weterynarza (en dyrlege). Warto też przygotować się do nich językowo, więc przede wszystkim poznać nazwy części ciała psa: en rygg (grzbiet), en hale (ogon), en pote (łapa), ei/en klo (pazur, uwaga na odmianę! ei/en klo – kloa/kloen – klør – klørne), en pels (futro, sierść), w tym en vinterpels (futro zimowe) oraz en sommerpels (futro letnie). Futro regularnie pielęgnujemy (å stelle), szczególnie jeśli nasz pupil gubi sierść (å felle hår). Sierść różni się w zależności od rasy (en rase), więc pies może być krótkowłosy (korthåret) lub długowłosy (langhåret), a rasowe psy kupuje się od hodowcy (en oppdretter). Nigdy nie wiadomo, kiedy również przydadzą nam się słówka en vaksine (szczepionka) oraz en id-chip (czip).
TRESURA
Jeśli chcesz, możesz też wytresować (å trene) swojego psa po norwesku! Będzie to dla Ciebie też świetna powtórka użycia czasowników w trybie rozkazującym 😉 Oto podstawowe komendy:
Kom! – Chodź!
Sitt! – Siad!
Ligg! – Leż/waruj!
Gi labb! – Daj łapę!
Slipp! – Puść!
Bli! – Zostań!
På plass! – Na miejsce!
Søk! – Szukaj!
Hent! – Przynieś!
Hopp (opp)! – Wskakuj!
Død hund! – Zdechł pies!
Gi meg fem! – Piątka!
Sitt bamse! – Poproś!
Flink hund! – Dobry pies!
Er dere hundefolk? Hva liker hundene deres å gjøre?
Jesteście psiarzami? Co lubią robić wasze psy?